عزیزکم بیا در آغوشم. در این زمانه کسی هوای در آغوش گرفتن ما را ندارد. اگر در آغوش هم بمیریم و با هم از زیر آور بیرون‏مان کشند، شاید به یاد ما هم بیافتند.
انگار وقتی زنده باشیم و با زندگی سختی که برای‏مان ساخته‏اند بسازیم، کسی ما را نمی‏بیند. شاید به تماشای جنازه‏های‏ نحیف مان بیایند.
بیا عزیزکم، یبا که شاید فردای تو بهتر از امروز من نباشد. هیچ کس از فردای کسی باخبر نیست اما خدا از فردای همگان باخبر است.

----------------------------------
عکس از زلزله‏ی سال 82 بم است.